ترجمه
« اى مردم پراكنده و پريشاندل كه بدنهايتان حاضر و خردهايتان غايب
[ 270 ]
است ، من با مهربانى شما را به سوى حقّ مىكشانم ، و شما مانند بز كه از آواز شير مىرمد از من مىگريزيد ، چه بسيار دور است كه بتوانم به كمك شما پرده از چهره بنهفته عدالت بردارم ، و يا كژيهايى را كه در حقّ پديد آمده راست گردانم .
بار خدايا تو مىدانى آنچه را انجام دادهام ، براى دست يافتن به قدرت و خلافت ، و خواستن مال و ثروت پست اين دنيا نبوده ، بلكه براى اين بوده كه نشانههاى دين تو را به جاى خود باز گردانيم ، و صلاح و آرامش را در شهرهايت برقرار سازيم ، تا بندگان ستمديده تو ايمنى يابند ، و احكام دين تو كه متروك مانده اجرا گردد .
بار خدايا من نخستين كسم كه به تو رجوع كردم و فرمان تو را شنيدم و پذيرفتم ، هيچ كس جز پيامبر كه درود بر او و خاندانش باد ، در نماز بر من پيشى نگرفت .
شما مىدانيد سزاوار نيست كسى كه بر نواميس و جان مردم و غنايم و احكام دين سرپرستى و پيشوايى مسلمانان را دارد بخيل باشد ، تا در جمعآورى اموال آنان حرص و طمع ورزد ، و نبايد نادان باشد تا با جهل خويش آنان را به گمراهى بكشاند ، و نه ستمگر باشد تا پيوندهاى آنان را از هم بگسلد و به نيازهاى آنها پاسخ نگويد ، و نه جفا كار تا در اموال و ثروت آنان حيف و ميل كند و گروهى را بر گروه ديگر مقدّم دارد ، و در حكم و قضاوت رشوهگير نباشد ، تا اين كه حقوق مردم را از ميان ببرد ، و در رسانيدن حقّ به صاحبانش كوتاهى كند ، و نيز نبايد سنّت پيامبر خدا ( ص ) را مهمل گذارد ، تا بدين سبب امّت دچار تباهى و نابودى شود . »
