فرموده است : أ فبهذا . . .
يعنى : با اين تبهكاريها و كوتاهيها مىخواهيد در جوار قدس الهى قرار گيريد و به مقام قرب او دست يابيد ، و در بهشتى كه از پليديهاى اين قالب بدنى پاك ، و مقام تنزيه حقّ تعالى از هر گونه مانند و شريك است جاى گيريد ، و اين از قبيل استفهام انكارى است ، چنان كه در دنباله آن مىفرمايد هيهات . . . و چون اين اعمال فاسد آنها كه كار زشت را بد مىشمارند ، ولى از ارتكاب آن جلوگيرى نمىكنند ، نوعى زهد ظاهرى و نفاق باطنى است ، لذا به آنها هشدار مىدهد كه عمل آنها مانند اين است كه بخواهيد خداوند را براى به دست آوردن بهشت او
[ 263 ]
فريب دهيد ، و تصريح مىكند به اين كه خداوند رازهاى درون را مىداند و فريب نمىخورد ، و بىشكّ بهشت او را جز به وسيله طاعت و جلب رضايت او نمىتوان به دست آورد ، طاعتى مخلصانه و حقيقى و دور از رياكارى و ظاهرسازى . سپس سخنان خود را به لعن كسانى كه به كار نيك فرمان مىدهند و خود بدان عمل نمىكنند ، و از كار زشت نهى مىكنند و خود آن را به جا مىآورند پايان مىدهد ،
زيرا اينان منافقانى هستند كه پيروان خود را مىفريبند ، و شخصى كه نفاق دارد مستحقّ لعن و دورى از رحمت پروردگار است ، و توفيق از خداوند است .
[ 264 ]
