ترجمه

« گويا قومى را مى‏نگرم كه چهره‏هاشان به نظر مانند سپرى است كه بر آن پوستى دوخته و پينه زده باشند ، جامه‏هاى ديبا و ابريشمين مى‏پوشند و اسبهاى اصيل يدك مى‏كشند ، در آن جا كشتارى سخت روى مى‏دهد به گونه‏اى كه زخميها از روى كشته‏ها عبور مى‏كنند و فراريان كمتر از اسيرانند .

در اين هنگام يكى از يارانش گفت اى امير مؤمنان مگر علم غيب به تو داده شده است ؟ امام ( ع ) خنديد ، و در پاسخ آن مرد كه از قبيله كلب بود فرمود :

اى برادر كلبى آنچه گفتم علم غيب نيست بلكه از صاحب دانشى فرا گرفته شده است ، علم غيب دانستن زمان قيامت ، و آن چيزهايى است كه خداوند سبحان در قرآن بر شمرده است : « اِنّ اللّهَ عِنْدَهُ عِلْمُ السَّاعَةِ . . . » [ 1 ] همچنين خداوند آنچه را در رحم مادران است مى‏داند كه پسر است يا دختر ،

زشت است يا زيبا ، جوانمرد است يا بخيل ، بدبخت است يا نيكبخت ، هيزم جهنّم است يا يار و همنشين پيامبران ، اينها علم غيبى است كه جز خداوند كسى آنها را نمى‏داند امّا آنچه جز اينهاست دانشى است كه جز خداوند آن را به پيامبرش آموخته ، و او هم به من تعليم داده است ، و برايم دعا فرمود كه سينه‏ام آن را نگه دارد ، و اندرونم را از آن پر سازد . »