شرح

امام ( ع ) در اين گفتار به ياران خود دستور مى‏دهد ، كه در جنگ يكديگر را كمك كنند . و همان‏گونه كه از خويشتن دفاع مى‏كنند ، از برادر همرزم خود نيز دفاع كنند و دشمن را از او دور گردانند ، زيرا با اين شيوه است كه اجتماع و اتّفاق وجود پيدا مى‏كند ، و انسجام و همآهنگى صورت مى‏گيرد ، و به آن جا مى‏رسد كه تمام جامعه مانند يك فرد تجلى مى‏كند ، و پيروزى و غلبه به دست مى‏آيد . امام ( ع ) پس از بيان اين مطالب ، با ذكر برترى دلاورانى كه در ميان كسانى كه در ركاب او مى‏جنگيدند به دليرى ممتاز بودند از آنان دلجويى مى‏كند تا شجاعت آنها را برانگيزد و آنها را به جنبش و جوشش وادارد ، و نيز عنايت و توجّه خود را به آنها ابراز فرمايد .