1 از آغاز خطبه تا . . . انقطاع السّير

مشعر است بر پرهيز دادن مردم از دنيا ، و ضمن بيان زشتيهاى آن مردم را به رها كردن تدريجى آن دعوت فرموده است كه :

اولاّ اشاره مى‏كند كه دنيا جايى شايسته اقامت ، و محلّى مناسب رفاه و آسايش نيست ، و اين خود كنايه است بر اين كه آنچه سزاوار است در طلب آن بر آمد خيرات پايدارى است كه موجب امنيّت خاطر و سرور دايم باشد .

ثانيا اين كه زيب و زيور دنيا سبب غفلت و غرور مردم است ، و غفلت و فريفتگى به آن موجب پسنديدن و خوب دانستن آن است .

اگر گفته شود : در اين جا زينت باعث غرور ، و غرور سبب زينت و آراستگى دنيا شمرده شده و اين دور است ، پاسخ اين است كه زينت و زيور دنيا باعث غرور و فريفته شدن به آن ، و غرور موجب خوب انگاشتن و فراموشى از زشتيهاى آن گفته شده است و اين دور نيست .