10 واژههاى غذاء و سمام را براى لذّات دنيا استعاره آورده است ،
سمام جمع سمّ است كه به معناى زهر مىباشد ، و وجه مشابهت آن با لذّتهاى دنيوى اين
[ 154 ]
است كه همان گونه كه آشاميدن سمّ موجب نابودى است ، فرو رفتن در لذّات دنيا نيز باعث هلاكت در آخرت است .
امام ( ع ) به بيانات خود درباره بر حذر داشتن مردم از شيفتگى و دلبستگى به لذّتهاى دنيا ادامه داده و به آنها هشدار مىدهد كه به منزلگاه گذشتگان ، و گورهاى آنان بنگرند ، آنهايى كه از عمرهاى درازتر و نيروى بيشتر برخوردار بودند ،
و با همه محبّت زياد و پرستشى كه نسبت به دنيا داشتند ، چگونه دنيا احوال آنها را دگرگون ، و به فرجامى بد گرفتار ساخت . استفهام امام ( ع ) از اين كه آيا شادى و سرور آنها دوام يافت ؟ و روزگار با آنها به نيكى رفتار كرد ، بر سبيل انكار است ،
چنان كه پس از آن تصريح مىفرمايد كه : بل ارهقتهم بالفوادح [ 5 ] يعنى : بلكه آنها را گرانبار ساخت ، واژههاى إرهاق ( فرو پوشانيدن ) و تضعضع ( خوارى ) و تعفير ( بينى را به خاك رسانيدن ) و وطىء ( لگدمال كردن ) و همچنين جمله إعانة ريب المنون عليهم ( كمك گردش روزگار در ضدّيت با آنان ) را براى دنيا و لذّات آن استعاره آورده است . امام ( ع ) افعال زندهها را به دنيا نسبت داده چون دنيا شباهت به زنى دارد كه خود را آرايش كرده و براى دست يافتن به مردان و ربودن اموال آنان و مانند اينها ، آنان را فريب مىدهد .
