3 امام ( ع ) واژههاى غرّاره و غوّاله را كه به معناى بسيار فريبكار و حيلهگر مىباشد براى توصيف دنيا استعاره فرموده است ،
يعنى دنيا مردم را در غفلت بسيار فرو مىبرد و هر چه بيشتر مىفريبد ، و نيز صفت أكّاله را كه از اوصاف درّندگان است به آن داده ، زيرا دنيا نيز مردم را مىكشد ، و در كام مرگ فرو مىبرد . اطلاق دو صفت اوّل كه غرّاره و ضرّاره است كنايه از اين است كه دنيا با فريبكارى و حيلهگرى انسان را به خود مشغول ، و از هدفى كه براى آن آفريده شده غافل مىكند ، و در لذّات خود فرو مىبرد ، و دادن صفت اكّاله به آن ، اشاره است به اين كه مانند درّندگان با پنجه مرگ ، مردمان را مىكشد ، و در درون خاك نابود مىسازد .