ترجمه
« پيامبر گرامى ( ص ) دنيا را حقير و كوچك مىشمرد ، و آن را پست و ناچيز مىانگاشت و خوار مىداشت ، آگاه بود كه خداوند ، دنيا را به سبب برگزيدگى مقامش از او دور داشته ، و آن را به جهت حقارتى كه دارد براى جز او فراخ و گسترده ساخته است از اين رو او از ته دل از دنيا روگردان بود ، و ياد آن را از صفحه دل به كلّى زدوده بود ، دوست داشت زينت و زيور دنيا از
[ 123 ]
ديدهاش پنهان باشد ، مبادا از آن لباس فاخرى برگيرد ، يا درنگ در آن را آرزو كند ، احكام آلهى را به شايستگى تبليغ فرمود ، و عذرى براى مردم باقى نگذاشت ، امّت را بيم و اندرز داد ، و آنان را به بهشت دعوت و به آن مژده داد .
ما شجره نبوّت ، و كانون رسالت ، و مركز آمد و شد فرشتگان ، و كانهاى علم ، و سرچشمههاى حكمت هستيم ياور و دوستدار ما در انتظار رحمت آلهى ، و دشمن و بدخواه ما آماده خشم و كيفر اوست . »