فرموده است : فإذا كان ذلك ، كان الولد غيظا .
[ 85 ]
يعنى هنگامى كه اين رويدادها واقع شود ، هر كسى براى رهايى خود از اين گرفتاريها به خود مشغول است ، و فرزند كه گراميترين محبوب آدمى است براى پدرش مايه خشم و دلتنگى است يعنى فرزند براى پدر موجب رنج و غضب مىشود . و اطلاق واژه غيظ ( خشم ) بر فرزند از باب اطلاق نام سبب بر مسبّب است .