بيان آن حضرت كه فرموده است : و لا تنافسوا . . . تا إلى فناء

نهى است از اين كه به دنيا در هيچ يك از احوال آن ، چه خوب و چه بد اعتماد كنيم ، عزّت و افتخارات و زيورها و تنعّمات آن را كه از جمله محاسن و خوبيهاى دنياست ،

پايدار بدانيم ، و نهى كرده است از اين كه به اينها دلبستگى و به خاطر آنها با يكديگر همچشمى داشته باشيم ، و امّا شرّ دنيا عبارت از زيانها و سختيهاى آن است كه از بى‏تابى و ناشكيبايى در برابر آنها نهى كرده است و درباره وجوب خود دارى از ارتكاب آنچه نهى كرده استدلال فرموده است به ناپايدارى و زوال آنها ، و اين كه هر چه زايل شدنى و از ميان رفتنى است شايسته دلبستگى و رغبت

[ 2 ] مجاز به فتح ميم از اصطلاحات ادبى و اصولى است و در مقابل حقيقت به كار مى‏رود و عبارت است از استعمال لفظ در غير معنايى كه براى آن وضع شده است . فرهنگ معارف اسلامى ( مترجم )

[ 6 ]

نيست هر چند هم سودمند افتد ، و در برابر سختيها و رنجها كه زوال پذير است جزع و بى‏تابى روا نيست اگر چه زيان آور به شمار آيد .