ترجمة

در فرمايش آنحضرت عليه السّلام است : هرگاه كسيرا ( از كسى ) طلبى باشد او را واجب است همينكه دريافت

[ 1127 ]

كرد زكوة سال گذشته آن را بدهد ( فقها را در باب زكوة در كتب فقهيّه سخنانى است كه با ظاهر اين فرمايش فرق دارد هر كه خواهد رجوع باقوال آنان كند ) سيّد رضى ( ره ) فرمايد : ظنون دين و وامى است كه داين نميداند آن را دريافت ميكند يا نه ، گاهى اميد بگرفتن و گاهى نااميد از گرفتن است ، و اين از فصيحترين سخن است ، و همچنين است حال هر چيزى كه آن را طالب باشى و ندانى كه آن بدست تو ميافتد يا نه آن ظنون است ، و گفتار اعشى ( همدانى شاعر معروف عرب ) از همين راه است كه گويد :

ما يجعل الجدّ الظّنون الّذى
جنّب صوب اللّجب الماطر

مثل الفراتىّ إذا ماطما
يقذف بالبوصىّ و الماهر

يعنى بجاى چاه قرار داده نميشود چاهى كه معيّن نيست آبى دارد يا نه ، و دور است از آمدن باران تند پر صداى ريزان مانند آب فرات كه هنگام طغيان كشتى تناور را از پاى مى‏افكند ، شاهد در ظنون است كه بمعناى چاه كهنه‏ايست كه آب داشتن و نداشتن معيّن نيست .