ترجمة

از سخنان آنحضرت عليه السّلام است در تمييز بين سخى و بخيل و انفاق مال را در حقّ ديگران براى كسيكه نابجا و در حقّ غير اهل احسان احسان ميكند حظّ و بهره نيست در آنچه كه عطا كرده ، جز اينكه ناكسان و اشرار و نادانان ماداميكه او بر اينان بخشش كننده است از او گفتگو كرده به ستايش و ستودن او بر ميخيزاند ( لكن همينكه او از ايثار و بخشش در حقّ آنان خوددارى كرد ، آنها هم تغيير لهجه داده ، بنكوهش و بدگوئى او سرگرم ميشوند ) پس دست او چه بخششى كرده است ، و حال آنكه نسبت بخدا بخل ورزيده ( و احسان در حقّ مستحقّ نكرده است ) خدا بهر كس مال و دارائى داد ، بايد با آن با خويشاوندان پيوند كرده ، نيكو مهمانى كند ، اسير و گرفتار رنج را رها سازد ، و از آن دارائى بفقير قرض‏دار عطا كند ، و در طلب ثواب در اداء حقوق ( برادران ) و پيش‏آمدهاى روزگار

[ 369 ]

شكيبا باشد ، زيرا فائز شدن باين خصلتها سبب شرف و بزرگوارى دنيا ، و درك فضيلتهاى آخرت است ، اگر خواست خدا باشد .