ترجمة

از دعاهاى آنحضرت عليه السّلام است ( در نيايش با خدا و درخواست بخشش ) :

بارخدايا ، انس و محبّت تو نسبت بدوستانت از دوستان ديگر پيش ، و اصلاح كار توكّل كنندگان بر خود ترا از همه حاضرترى ، در نهانيها آنان را نگريسته ، و بافكارشان آگاه و باندازه بينش و عقولشان دانائى رازهايشان نزدت نمايان ، و دلهايشان بسويت گرايان است ، ( آتش عشق و شور وصل تو است كه در سر و سينه دوستان هويدا و شعله‏ور ، و آنها را بتو متوجّه ساخته است ، ) اگر تنهائى آنها را بوحشت اندازد ، با ياد تو مأنوسند ، و اگر مصائب

[ 645 ]

( روزگار ) بر آنان بتازند ، آنان به پناه جستن از تو ؟ ملجّى كردند ، چون ميدانند سر رشته كارها در چنگ ( قدرت ) تو و آنها از قضا و قدر تو صادر ميگردند ، الها اگر ندانم از تو چه بايدم خواست ،

و از مراد و خواهش خويش سرگردان مانم ، تو مرا بآنچه صلاحم در آنست رهنمون شو ، و دلم را بسوى خير و نيكى توجّه ده ، چرا كه اين از رهنمائيهاى تو بدور نبوده ، و از كفايت كردنهايت غريب و شگفت نيست ( و همه حاجات از تو برآورده است ) .

بار پروردگارا ، بعدل و دادگريت رفتار نكرده ، عفو و بخششت را درباره من بكار بند ( زيرا كه اگر سر و كار تو با بندگانت بعدل و داد افتد ، كمتر كسى روى رهائى بيند ) .