ترجمة

از سخنان آنحضرت عليه السّلام است كه هنگاميكه مصقلة ابن هبيرة الشّيبانى از عراق گريخته و در شام نزد معاويه رفت ايراد فرموده و آن داستان چنان است كه پس از جنگ صفّين گروهى از ( بنى ناجيه ) مايل بخوارج شده روى بمدائن آوردند تا بآنها ملحق شوند حضرت معقل ابن قيس رياحى را با دو هزار سوار بجنگ ايشان مامور كرد معقل در كنار درياى فارس با آنها جنگيده رئيس آنها را كه خريّت ابن راشد بود كشته و طايفه از نصارا را كه پس از اسلام مرتدّ شده بخريّت پيوسته بودند اسير كرد در مراجعت گذارش بشهر ( ارده شير خرّه كه مصقله در آنجا از جانب امير المؤمنين ( ع ) فرماندار بود افتاد اسيران در نزد مصقله بناليدند و او ترخماً آنها را بپانصد هزار درهم از معقل خريدارى و آزاد كرد معقل در كوفه قضيّه را بعرض حضرت امير المؤمنين ( ع ) رسانيد حضرت پس از چندى بمصقله نوشتند يا وجه را بفرست و يا اگر ندارى حاضر شو بكارت رسيدگى شود مصقله حاضر شده دويست هزار درهم پرداخت و ما بقى را ببعد موكول ساخت لكن پس از چند روزى

[ 127 ]

از عراق فرار كرده در شام بمعاويه پيوست و مورد تكريم فراوان او قرار گرفت لذا حضرت فرمودند ) خدا روى مصقله را زشت سازد كارى كرد مانند بزرگان ( كه اسيران را خريدارى و آزاد ساخت ) و فرار كرد فرار كردن بندگان ، پس هنوز مدح كننده را گويا نكرده خاموش ساخت و توصيف كننده تصديقش نكرده بنكوهش پرداخت ، اگر اقامت گزيده و نميرفت هر چه مسيرش ميشد از او ميگرفتيم .

ما بقى را منتظر فراوانى مال او ميشديم ( او كه بآزاد كردن اسيران مورد ستايش مداحان قرار گرفت نبايد براى تاديه باقى وجه آنها اسباب نكوهش و بد نامى خود را نزد مردم فراهم آورد و فرار كند )