ترجمة

از خطبه‏هاى آنحضرت عليه السّلام است ( در نكوهش از ياران ) الها ، هر آنكه از بندگانت گفتار ما را كه براستى و پاكى ، و براى اصلاح دين و دنيا و بدور از ستمكارى و تبهكاريست ميگوئيم بشنود ، و پس از شنفتن نپذيرد ، جز بازگشت از يارى تو ، و كندى در گرامى داشتن دين تو بهانه ندارد ، اى آنكه از همه گواهان بزرگترى ، تو را با آنانكه در زمين ، و آسمانهايت نشيمن داده ( بگمراهى اين شخص ) گواه ميگيرم ( خدايا تو ميدانى كه من امر تو را در هنگامه صفّين بشاميان گمراه ، و عراقيان نادان ظاهر پرست رسانده ، و در آن كوتاهى نكردم ، و آنها نپذيرفتند ) آنگاه پس از اينكه تو را گواه گرفتم تو ( مرا ) از يارى آنكس بى‏نياز كننده ، و او را بگناهش گيرنده‏اى .

مترجم گويد : در اين جمله از فرمايش حضرت كه فرمايد : فأبى بعد سمعه لها إلاّ النّكوص

[ 600 ]

عن نصرتك ، معنائى لطيف و بديع و حسن تقرير عجيبى است بر آشنايان بلطايف بيان پوشيده نيست ، زيرا كه حضرت نفرموده است فأبى بعد سمعه لها عن قبولها أو إجابتها ، بلكه چون نكوص بمعنى بازگشت از راه خير است جمله و النّكوص عن نصرتك را بكار بسته است .