ترجمة

از سخنان آنحضرت عليه السّلام است هنگاميكه رسولخدا صلّى اللّه عليه و آله را غسل و كفن ميكرد ،

آن را فرمودند :

يا رسول اللّه پدر و مادرم فداى تو باد ، همانا بمرگ تو ( از جهانيان ) جدا شد ، چيزى كه بمرگ جز تو از نبوّت ، و احكام الهى و اخبار آسمانى ( از بشر ) جدا نگرديده ( رشته وحى پس از تو منقطع ، و ديگر جبرئيل امين در زمين آمد و شد ندارد ) تو فردى هستى مخصوص و يگانه ( و مصيبت تو باندازه بزرگ و دلخراش است كه هر اندوهى در جنب آن كوچك است ) بدانسانكه تسليت دهنده از مصيبت غير خويشى و ( در بزرگى غم و اندوه ) بطورى عموميّت پيدا كردى كه مردم ( تمامى غمهاى خويش را از ياد برده و ) در غم تو يكسانند اگر نبود كه تو خود ما را أمر به شكيبائى و نهى از بيتابى كرده بودى ، البتّه ( باندازه در فراقت ميگريستيم كه ) چشمه‏سارهاى اشگ ديده را ميخشگانديم ، اكنون درد ( فراق ) تو طولانى ، و غم و غصّه ( ما ) هميشگى

[ 656 ]

است ، و اين خشگى اشك ديده ، و اندوه و غصّه دائم در غم تو اندك‏اند ، لكن مرگ چيزى است كه بازگرداندنش ممكن نبوده ، و دفعش ميسّر نيست .

يا رسول اللّه ، پدر و مادرم فداى تو باد ، ما را نزد پروردگارت بياد آورده ، و در خاطرت نگاهمان دار ( در قيامت نيز امّت را فراموش نفرموده ، هنگام عرض اعمال و ديدار گناهان شفيع ما گنهكاران باش ) .