ترجمة
از خطبههاى آنحضرت عليه السّلام است ( در دانائى خداوند برازهاى آفرينش و سوق مردم بتقوى و ستايش از ديانت اسلام ، و تشريح زمان بعثت پيغمبر اكرم ، و وصف قرآن كريم )
[ 565 ]
چرندگانيكه در بيابانها مينالند ، گناهانيكه در نهانيها از بندگان سر ميزند ، ماهيانيكه در درياهاى ژرف رفت و آمد دارند ، امواج خروشانيكه با وزش تندبادها در آبها پديد ميگردد ، خداوند بتمامت آنها دانا است ، من گواهم باينكه محمّد ( ص ) فرد منتخب ، و رساننده وحى ، و فرستادهايست كه آن را خدا از فرط محبّتش بسوى خلق فرستاده است ، پس از اين گواهى بر توحيد و نبوّت ، سفارش من بشما آنست كه از خداونديكه آغاز آفرينش و انجام بازگشت و روا شدن نيازمنديها ، و انتهاى خواهشها و طريقه روشن درست و راست ، و پناه هنگام درماندگيهاى شما او است ، از چنين خدائى بترسيد ،
( و اوامر و نواهى او را بكار بنديد ) چرا كه ترس از خدا داروى دلهاى دردمند ، و روشنى درونهاى تاريك ، و شفاى بدنهاى بيمار است ، زنگ اندوه را از سينهها ، ناروائيها را از روانها پرده پرده ( پندار ) را از پيش ديدهها ، بيم و ترس را از دلها زدوده و سترده و برداشته ، و تاريكيهاى شما را روشنى ميبخشند ( مردم ) پس فرمان بردارى از خدا را پيراهن تن سازيد ، نه روپوش بدن و آنرا جامه دل كنيد ، نه پيراهن تن بلكه آنرا در درون دل نهان ساخته ، و در رأس امور خويش اميرش قرار داده ، براى ورودتان ( بقيامت ) سرچشمه سرد و گوارا ، و وسيله دريافت درخواستها و سپر روز ترسيدن ( از آتش دوزخ ) و چراغ براى درون قبرها ، و انيس از براى روزهاى بىمونسى و گشايش مراكز اندوهناكى خودتان قرارش دهيد ، زيرا كه فرمان بردارى از خدا پناه و نگهبان از مهالكى است كه ( انسان را ) در ميان گيرنده ، و ترسهائيكه انتظار كشيده شده ، و شراره آتشهاى افروخته شده ( براى گنهكاران ، ميباشد ، اين تقوا و پرهيز است كه هر كه بدان چنگ يازيد دشواريها پس از نزديكى از او دور و كارها پس از تلخى و ناگوارى بر او شيرين و گوارا امواج ( بلاها ) پس از هجوم از او زايل ،
گرفتاريها پس از رنجاندن بر او آسان ، فيض و كرامت ( الهى ) پس از كميابى بر او جارى ، رحمت و احسان پس از دورى باو بازگشت ، نعمتها پس از كمى بر او فراوان ، و بركت همچون باران تند پس از كم شدن باو برسد ( مردم ) پس بترسيد از خداونديكه پندش شما را سودمند افتاده ، و بوسيله احكامش شما را اندرز داده ، و ؟ بهمت و دانش بر شما منّت نهاد . بنابراين ( چه خوش است ستورهاى سركش ) نفوس خويش را براى فرمان برداريش هموار و نرم ، و حقّ بندگى او را بجاى آوريد ، و چيزى
[ 566 ]
فرو گذار ننمائيد .
