ترجمة

از خطبه‏هاى آنحضرت عليه السّلام است ( در ستايش خدايتعالى ) خداوندى را ستايش سزد كه بدون ديده شدن ( با ديدگان ) شناخته شده است ، و بدون كشيدن رنجى آفريدگان را آفريده است ، خلايق را بقدرت كامله خويش ايجاد كرد ، و ببزرگى و برترى از گردنكشان طلب بندگى نمود ، و با جود و بخشش ، سيادت و بزرگيش را بر بزرگان اثبات فرمود آفريننده كه آفريدگانش را در جهان نشيمن داد ، و پيمبرانش را ( براى هدايت ) بسوى جنّ و انس بفرستاد ، تا پرده جهان را از پيش ( چشم خواهش ) آنها بردارند ، و ايشان را از سختيها و زشتيهاى آن ترساند ، مثلها ( از بيوفائى جهان ) براى آنان بزنند ، و عيوبش را بايشان نشان دهند ، تا مگر بر ( هوى و هوسهاى ) آنان چيره گشته ، و پند گيرند ، از تغييرات گوناگون گيتى از تندرستيها ، بيماريها ، و حلال ، و حرام آن ، و آنچه كه خداوند سبحان از بهشت ، و

[ 511 ]

عزّت ، و آتش ، و خوارى كه براى فرمانبرداران ، و يا نافرمانى كنندگان مهيّا فرموده است .

من در حاليكه بخدا رو آورنده‏ام او را سپاس ميگذارم سپاسى كه از آفريده‏هايش درخواست كرده ، و براى هر چيزى اندازه ، و براى هر اندازه وقتى معيّن ، و براى هر وقت و مدّتى نامه و نوشته مقرّر فرموده است ( كه همه بجاى خويش ثابت او دائم ، و تغيير پذير نيست ) .