ترجمة
از نامههاى آنحضرت عليه السّلام است بمعاويه :
پس از سپاس و ستايش خدا و رسول ، براستى كه جهان ( انسان را ) سرگرم كننده از غير خودش ( كه آخرت است ) ميباشد ، و دارنده آن بچيزى از جهان نميرسد جز اينكه بر حرص و دلخوشيش بر آن چيز افزوده ميگردد ، و اين شخص دنيا دار بآنچه كه در دنيا بدان نرسيده است ، هيچگاه بىنياز از آنچه كه بدان رسيده است نخواهد شد ، و حال آنكه ( چيزهائيكه انسان در دنيا بآن ميرسد طوريست كه ) پس از گرد آوردنش جدائى ، و پس از استوار نمودنش شكستنى است ، و ( تو اى معاويه ) اگر از آنچه گذشته است پند آموزى ، آنچه برجاى مانده است نگه خواهى داشت ( اگر قدرى بخود آمده و بنگرى درگذشته براى بدست آوردن دنيا و رياست چه جنايتى مرتكب شده البتّه بقيّه عمرت را آنطور نخواهى گذراند ، لكن تو بخود آمدنى نيستى ) و السّلام .
