ترجمة

از سخنان آنحضرت عليه السّلام است كه در آن از وقايع سخت و جنگهاى بزرگى كه در بصره رخ ميدهد سخن رانده :

اى اخنف ، گويا مى‏بينم آن شخص ( صاحب رنج ) را در حالتى كه سير ميكند با لشگريكه ( بدون سلاح

[ 341 ]

كارزاراند ) گرد و غبار و هياهو و صداى لجام و شيهه اسبان را ندارند ، زمين را لگدكوب ميكنند و قدمهاشان مانند قدمهاى شتر مرغ ميباشد ( پاهاشان پهن و انگشتانشان از هم دور است ) .

سيّد رضى عليه الرّحمة فرمايد : حضرت عليه السّلام در اينجا اشاره به صاحب رنج علىّ ابن محمّد برقعى كرده ، و او از مولد خود شهر رى به بصره آمده ، غلامان زنگى را كه كارگران اهل بصره بودند ، با خويش همدست و يكشب متّفقا خواجهاى خود را سر بريده ، و با وى بيعت كردند ، و بر بنى عبّاس خروج نمودند .

واى بر كوچه‏هاى آباد ، و خانه‏هاى مزيّن و آراسته شما ، كه مانند كركس بالها ( كنگرها ) دارند و مانند خرطومهاى پيلان ( داراى ناودانها ) ميباشند ، از آن لشكريكه نه كس بر كشته آنان ميگريد ،

و نه از گمشده‏شان جستجو ميكند ( زيرا داراى اقوام و خويشان نيستند ) من دنيا را بر وى افكنده ، و اندازه آن را سنجيده‏ام ، و ناپايدارى آن را بديده بصيرت ديده‏ام .