فرموده است : و لسنا نرقد حتّى نوقع و لا نسيل حتّى نمطر .
اين جمله امام ( ع ) اشاره به نفى اين رذيلت از خود و يارانش و اثبات فضيلت براى يارانش دارد . همان گونه كه فضيلت ابر اين است كه همراه رعد و برق باران داشته باشد و بعد از باران سيل به بار آورد .
گفتار امام ( ع ) نيز مقرون به كردار بوده و خلافى در آن نيست و سيل عذابش همراه بارانش مىباشد . مفهوم ضمنى كلام اين است كه دشمن بدون داشتن قدرت نفسانى و انجام كار ، امام ( ع ) را به جنگ تهديد مىكند و چنين دشمنى مانند رعد بدون باران و سيل است مثل اين است كه فرموده باشد چنان كه سيل بدون باران ممكن نيست كسى را بترساند و تهديد به جنگ بدون شجاعت و قدرت نيز ممكن نيست و در اين حالت نوعى مبارزه طلبى تو خالى است .
[ 567 ]
