فرموده است : و لا يجرئون عليه صفات المصنوعين
فرشتگان براى خداوند صفات مخلوقات را جارى نمىسازند ، اجراى صفات مصنوعات بر خداوند وقتى رواست كه خداوند با مخلوقات خود مناسبت و مشابهتى داشته باشد و اين تناسب وقتى برقرار مىشود كه با قياس وهمى و برهان خيالى خداوند را به صورت مخلوق ببيند و حكم كند كه خداوند متعال نمونه مخلوقات خود مىباشد و مخلوقات در مكان قرار مىگيرند و در جهت واقع مىشوند و سپس قوّه خيال ، خداوند را به شكل مخلوقات مىبيند . پس از ادراك وهمى و خيالى و اثبات مثليّت براى خدا ، عقل مقدمه ديگرى را مىآورد و آن اين كه حكم هر چيزى حكم مانند آن است . پس صفات مصنوعات را بر خداوند جارى دانسته و حكم به مثليّت خداوند با مخلوقات مىكند ، ولى چون فرشتگان آسمانى از قوّه وهم و خيال مبرّا و پاكاند بر خداوند صفات مصنوعات او را جارى نمىسازند و خداوند را از آنچه ظالمان در حق او مىگويند والاتر مىدانند .
همچنين فرشتگان خدا را در مكانها محدود ندانسته و مثل و مانند براى خداوند قائل نيستند ، زيرا حكم كننده به حدّ شىء در مكان و جا گرفتن آن در مكان و مثل و مانند قائل شدن مبناى تصوّرش قياس وهمى و خيالى است تا از طريق وهم و خيال ، همشكلى و همانندى او را دريابد ، سپس يكى را به ديگرى تشبيه كند و چون دانستيم كه قوّه وهم و خيال به حيوان عنصرى اختصاص دارد ، ناگزير صدور اين احكام از فرشتگان آسمانى به طور مطلق منتفى است . با توضيح فوق روشن شد كه فرشتگان بر خداوند صفات مخلوقات را جارى نمىسازند .
[ 352 ]
