بحث دوّم فرق ميان مجاز و كنايه ،
كنايه عبارت است از به كارگيرى لفظ در معناى قراردادى خود ، ولى به گونهاى كه از آن معناى ديگرى كه مقصود است حاصل شود و در عين حال لفظ از معناى قراردادى خود خارج نشده باشد . چنانچه لفظ از معناى قراردادى خود خارج شود در اين صورت مجاز است . مثلا هر گاه بگويى فلانى خاكستر زير ديگش زياد است و بخواهى زيادى خاكستر را دليلى بر بخشندگى او قرار دهى الفاظ ( زيادى خاكستر ) را در معناى اصلى به كار گرفتهاى ولى مقصود از زيادى خاكستر معناى دوّمى است كه ملازم معناى اوّل مىباشد و آن بخشندگى است .
بر خلاف مجاز كه لفظ از معناى اصلى به معناى ثانوى ( بدون ملازمه ) انتقال مىيابد . مطلب دوم
