مقصود از كلمه « فلان » در كلام امام ( ع ) ابو بكر است ،

چنان كه در بعضى از نسخ به آن تصريح شده است هنگامى كه امام ( ع ) به ترسيم ابو بكر در لباس خلافت مى‏رسد لفظ « قميص » را به كار مى‏برد از روى كنايه تلبّس او را به خلافت ، تقمّص تعبير كرده است .

ضمير منصوب در كلام امام ( ع ) به خلافت باز مى‏گردد و چون مرجع ضمير آشكار بوده است آن را بيان نفرموده ، مانند كلام حق تعالى : حتّى‏ توارت بالحجاب : « وقتى كه خورشيد پنهان شد » ضمير مستتر در تورات به خورشيد باز مى‏گردد .

احتمال ديگر اين كه چون خلافت در سخن امام ( ع ) قبلاً ذكر شده ، به ضمير اكتفا كرده است .