بحث سوّم فرق خبر دادن به وسيله اسم و خبر دادن به وسيله فعل
در حقيقت دانستى كه فعل داراى زمان معينى است و اسم چنين نيست و از اين جا فرق بين خبر دادن با فعل و خبر دادن با اسم روشن مىشود . بنابر اين اگر مقصود از خبر دادن ، مطلق خبر باشد ، بدون در نظر گرفتن زمان ، در اين صورت واجب است خبر به وسيله اسم بيان شود ، مانند سخن خداوند متعال : « وَ كَلْبُهُم باسِطٌ ذِراعَيْهِ » [ 45 ] . در اين جا منظور خبر باز بودن دستهاى سگ نيست و زمان آن مورد نظر نمىباشد . امّا اگر مقصود اثبات خبر در زمان معيّنى باشد شايسته است كه خبر به وسيله فعل بيان شود مانند سخن خداوند متعال : « هَلْ مِنْ خالِقٍ غَيْرُ اللَّهِ يَرْزقُكُمْ مِنَ السَّماء وَ الأرْضِ » [ 46 ] . مقصود اين آيه صرف بخشنده بودن خدا نيست ،
بلكه منظور بخشندگى خداوند در همه حال و زمان است .