فرموده است : فى فتن داستهم باخفافها و وطئتهم باظلافها و قامت على سنابكها
[ 485 ]
احتمال دارد كه « فى فتن » متعلق باشد به جمله سارت اعلامه و قام لواؤه . و نيز احتمال دارد كه متعلق به فعل مقدّرى باشد كه آن خبر دوّم براى كلمه « و الناس » باشد . اين فتن همانى است كه در ابتدا حضرت بدان اشاره داشت و اينك دوباره آن را با اوصافى اضافه آورده است و آن را به انواع حيوانات تشبيه كرده است و براى آن كف پا و ناخن و سم به عاريت گرفته كه لگدمال مىكنند و با سمّ بر روى آنها مىايستند . و نيز احتمال دارد كه اين جا كلماتى در تقدير باشد يعنى ، آنها را با پاى شتران و سمّ گاوها و اسبها لگدمال كرده و بر روى آنها ايستاد ، به عنوان مضاف حذف شده ، و مضاف اليه به جاى آن قرار گرفته است [ 14 ] .
با در نظر گرفتن اين كلمات در تقدير ، مجاز در نسبت است و نه در كلمه .