تاكنون نديدهايم كسی متوجه اين نكته از زندگی او شده باشد . 2 - آقا علی زنوزی ، معروف به آقا علی حكيم و آقا علی مدرس . فرزند ملاعبدالله زنوزی سابق الذكر و از اساتيد كم نظير دو قرن اخير است . در سال 1234 در اصفهان ( سه سال قبل از حركت پدرش از اصفهان به تهران ) متولد شد ، از پدر معقولا و منقولا استفاده كرده است . برای تكميل علوم منقول به عتبات رفت و پس از مراجعتبه تهران به اصفهان رفت و از محضر درس ميرزا حسن نوری فرزند ملاعلی نوری بهرهمند شد ، از آنجا به قزوين رفت و از درس ملاآقای قزوينی استفاده كرد ، بار ديگر به اصفهان رفت و مجددا در خدمت ميرزا حسن نوری به تكميل تحصيلات پرداخت ، آنگاه به تهران مراجعت كرد و سالها در مدرسه سپهسالار قديم مدرس رسمی بود ( 1 ) و در سال 1307 در تهران درگذشت . 3 - آقا محمد رضا حكيم قمشهای ، او نيز از اعاظم حكما و اساطين عرفای قرون اخيره است . آقا محمدرضا كه شاگردان و دوستانش نام او را به صورت مخفف ، ( آمرضا ) ، تلفظ میكردند اهل قمشه ( شهرضا ) اصفهان است ، در جوانی برای تحصيل به اصفهان مهاجرت كرد و از محضر ميرزا حسن نوری ( 2 ) وملا محمد جعفر لنگرودی ( 3 ) بهرهمند شد ، سالها در اصفهان عهدهدار تدريس فنون حكمت بود . حدود ده سال پايان عمر خود را در تهران به سر برد و در حجره مدرسه صدر مسكن گزيد و فضلا از محضر پرفيضش استفاده كردند . پرشورترين دوره زندگانی حكيم قمشهای ده سال آخر است . وی مردی به تمام معنی وارسته و عارف مشرب بود ، با خلوت و تنهائی مأنوس بود و از جمع تا حدودی گريزان . در جوانی ثروتمند بود ، در خشكسالی 1288 پاورقی : |