و هر چيز مضر را به خاطر اينكه از شرش مامون بماند میپرستيده است ، بشر قبل از اينكه به مسئله خير و شر به صورت فلسفی توجه پيدا كند ، يعنی قبل از آنكه هر موجودی را ممزوجی از دو عنصر خير و شر و نور و ظلمت بداند ، آتش را میپرستيده است . در آن ادوار فقط اشياء را به دو دسته مهم تقسيم میكرده است ، يك دسته را خوب و دسته ديگر را بد میدانسته است و احيانا برای هر نوع از اين انواع خدايی قائل بوده و آن خدا را خوب يا بد میدانسته است ، و اما اينكه در هر موجودی دو عنصر تشخيص دهد و هر مركبی را ممزوجی از ضدين بداند مربوط است به دورههايی كه فكر بشر تكامل بيشتری يافته بوده است . به هر حال قدر مسلم اين است كه تقديس و تعظيم آتش در ميان آريائيان سابقه زيادی دارد و از هر عنصر ديگر بيشتر مورد توجه بوده است . آقای دكتر معين میگويد ؟ قطع نظر از اوستا و به ويژه گاتها كه قدمت آنرا از هزار و صد تا هفتصد پيش از مسيح نوشتهاند ، در جزء آثار قديم ايران ، در اسحق آوند جنوب بهستان ( بيستون ) نقشی از زمان مادها مانده كه قدمت آن به قرن هشتم پيش از مسيح میرسد ، اكنون اين نقش موسوم است به " دكان داود " و آن گوری است كه در بدنه كوه تراشيده شده و تصوير آن عبارت است از يك ايرانی كه در برابر آتش ايستاده است . گيرشمن گويد : ما سه معبد از عهد هخامنشی میشناسيم يكی در " پاسارگاد " كه به امر كورش ساخته شده ، ديگری در نقش رستم در جبهه مقبره داريوش كه شايد به دستور خود او بنا شده و سومين در شوش كه ظاهرا متعلق به زمان اردشير دوم است ( 1 ) . مطلبی كه قابل توجه است اين است كه عكس العمل زردشت در مقابل اين عمل چه بوده است ؟ آيا زردشت اين كار را نهی كرده و بار ديگر بعد از او رواج يافته و عملا پاورقی : |
کلیه حقوق این سایت محفوظ می باشد.
طراحی و پیاده سازی: GoogleA4.com | میزبانی: DrHost.ir