9 - سنگ بزرگی به نام " ارويس گاه " كه چهار گوشه بوده و آلات‏
مزبور را روی آن می‏چينند ( 1 ) .
ايضا می‏گويد :
در فرهنگهای فارسی آمده : برسم شاخه‏های باريك بی گره باشد ، به مقدار
يك وجب كه آن را از درخت هوم ببرند و آن درختی است شبيه درخت گز و
اگر هوم نباشد درخت گز و الا درخت انار ، و رسم بريدن آن چنان است كه‏
اول كاردی كه دسته آن هم آهن باشد و آن را بر سمچين خوانند پادياوی كنند
يعنی پاكيزه بشويند و آب كشند پس زمزم نمايند ، يعنی دعايی كه در وقت‏
عبادت آتش و بدن شستن و چيزی خوردن می‏خوانند بخوانند و برسم را با
برسمچين ببرند ( 2 ) .
آنگاه می‏گويد :
در مراسم كنونی زردشتيان ايران هنگامی كه موبد بخواندن نيايش مشغول‏
است ، موبد ديگر مراقب آتش است و شاخه‏های مورد را كه در برسمدان‏
نهاده‏اند بر می‏دارد و می‏گرداند و دست به دست می‏دهد و دوباره بر جای‏
می‏گذارد .
ايضا می‏گويد :
دار مستتر در زند اوستای خود می‏نويسد : دو قسم آتشكده موجود است معابد
بزرگ را " آتش بهرام " می‏نامند ، معابد كوچك را " آدران " يا "
آگياری " خوانند . در بمبئی ( هندوستان ) سه آتش بهرام و در حدود صد
آگياری موجود است . فرق بين آتش بهرام و آدران اساسا در چگونگی آتش و
سپس در اصل و طرز تهيه آن ميباشد . تهيه آتش بهرام يك سال به طول‏

پاورقی :
( 1 ) تلخيص از مزديسنا و ادب پارسی ، از صفحه 297 تا 305.
( 2 ) همان كتاب ، صفحه . 401

262