خود آتش را نيالايد دهان بندی بسته و آتش را با قطعات چوبی كه با مراسم‏
مذهبی تطهير شده بود مشتعل نگاه می‏داشت . اين چوب غالبا از نباتی موسوم‏
به " هذانه اپنا " بود ، باری آن روحانی دم به دم به وسيله دسته چوبی‏
كه برسمه ( برسم ) می خواندند و مطابق آداب خاص بريده می‏شد آتش را به‏
هم می‏زد و مشتعل می‏داشت و ادعيه معينی را تلاوت می‏كرد ، سپس روحانيون‏
" هئومه " ( هوم ) ( 1 ) نثار می‏كردند ، در اثنای تلاوت ادعيه يا سرودن‏
اوستا روحانيان شاخه نبات " هئومه " را پس از تطهير در هاون‏
می‏كوبيدند . . . در " يزشن گاه " ( محل انجام تشريفات عبادت ) آلات و
ادوات ذيل كه هر يك به جهت منظور خاصی به كار برده می‏شود موجود است :
1 و 2 - هاون و دسته هاون كه به منزله ناقوس مسيحيان است و اكنون به‏
همان منظور به كار برده می‏شود ولی در اصل برای فشردن " هوم " ( گياه‏
مقدس ) استعمال می‏شد .
3 - برسم كه اساسا از شاخه‏های ترچوبهای مقدس مانند انار تهيه می‏شد ولی‏
امروز آن را از فلز نقره يا برنج می‏سازند .
4 - برسمدان .
5 - برسمچين كه كاردی است كوچك .
6 - چند جام برای هوم و پراهوم و آب مقدس .
7 - چند پياله كوچك به نام طشت نيز برای هوم و پراهوم ( طشت نه‏
سوراخه ) .
8 - ورس كه ريسمانی است كوچك كه از موی گاو بافته می‏شود و شاخه‏های‏
برسم را با آن به هم می‏پيوندند .

پاورقی :
( 1 ) اين همان چيزی است كه زردشت آن را منع كرده و كثيف خوانده‏
است .

261