آقای دكتر معين می‏نويسد :
طبق مندرجات اوستا " فره " ، را به صورت مرغ و ارغن ( عقاب شاهين‏
) تصور می‏كردند . . . جمشيد پس از آنكه به سخن دروغ و ناروا پرداخت فر
( پادشاهی ) از او آشكارا به پيكر مرغی به در رفت . . . در كار نامه‏
اردشير بابكان " فر " به صورت " بره " معرفی شده است ( 1 ) .
آقای دكتر معين سپس داستان گريز اردشير و كنيزك و تعقيب اردوان آن‏
دو را نقل می‏كند :
اردوان از هر كس سراغ آنها را می‏گيرد جواب می‏دهند آنها را در فلان‏
نقطه ديديم كه به سرعت می‏رفتند و يك " بره " نيز ، پشت سر آنها در
حركت بود . اردوان از موضوع " بره " در شگفت می‏شود و از دستور (
روحانی زردشتی ) می‏پرسد ، او جواب می‏دهد كه آن " فره خدائی " (
پادشاهی ) است كه هنوز بهش نرسيده بيايد كه بويسوباريم ( بتازيم ؟
بشتابيم ؟ ) شايد كه پيش كه آن فره بهش رسد شاييم گرفتن ( 2 ) .
در دوره ساسانيان ، آتش دختر خدا شناخته می‏شود ( 3 ) اهورامزدا كه در
برخی از تعليمات زردشت مافوق همه موجودات است ، هم آفريننده خرد
مقدس ( سپنت مئنيو ) و هم آفريننده روح پليد ( انگره مئنيو اهريمن )
است در عرض اهريمن قرار می‏گيرد و از طرفی طبقه‏ای پيدا می‏شوند كه با
استناد به برخی تعبيرات اوستا خود اورمزدا و همچنين اهرمن را مخلوق‏
موجودی ديگر به نام " زروان " ( دهر ، زمان لايتناهی ) می‏دانند و چنين‏
افسانه می‏سازند كه :

پاورقی :
( 1 - 2 ) مزديسنا و ادب پارسی ، صفحه 420 - . 421
( 3 ) ايران در زمان ساسانيان ، صفحه . 168

217