و تقديس كند . اسلام كه كعبه را قبله نماز قرار داده باين معنی نيست كه مردم در حين نماز كعبه را تقديس كنند و لهذا در ذهن هيچ مسلمانی تقديس كعبه خطور نمیكند از اين جهت درست مثل اين است كه به مسلمانان میگفتند هنگام نماز همه رو به نقطه جنوب بايستيد كه مفهومی جز اينكه در حين عبادت همه وضع واحدی داشته باشد ندارد . هرگز در دين اسلام كوچكترين اشارهای به اين مطلب نيست كه خداوند با كعبه و مسجد الحرام يك ارتباط خاص دارد بلكه عكس آن تعليم داده شده است قرآن كريم صريحا میفرمايد : " « اينما تولوا فثم وجه الله »" ( 1 ) و اگر به كعبه گفته میشود " بيت " از آن جهت است كه هر معبدی " بيت الله " است . پس رو به كعبه ايستادن تنها مبتنی بر يك حكمت و فلسفه اجتماعی است . آن حكمت اين است كه اولا مسلمانان از لحاظ جهتی كه در حين انجام عمل عبادت انتخاب میكنند يكی باشند تفرق و تشتت نداشته باشند . ثانيا نقطهای كه برای وحدت انتخاب میكنند همانجا باشد كه اولين بار در جهان برای پرستش خدای يگانه ساخته شد كه اين خود نوعی احترام به عبادت خداوند يكتاست . عبادت زردشتيان به اقرار خودشان و خود آقای دكتر معين ، تقديس و تعظيم خود آتش است ، چگونه ممكن است تعظيم و تقديس آتش عبادت اهورامزدا محسوب شود . عبادت در قاموس معارف اسلام مفهوم وسيعی دارد ، هر نوع طاعتی كه از طاعت خدا سرچشمه نگيرد ، خواه اطاعت نفس اماره و يا اطاعت انسانهای ديگر ، شرك محسوب میشود . البته اينگونه شركها مراتب ضعيف شرك است و مستلزم خروج از حوزه اسلام نيست ، ولی اعمالی كه به " قصد انشاء عبادت " و اظهار عبوديت انجام میگيرد ، يعنی اعمالی كه هيچ مفهوم و معنيی ندارد جز تقديس و تنزيه كامل طرف و اظهار عبوديت نسبت به او ، از قبيل ركوع و سجود و قربانی و غيره ، به هيچ وجه برای غير خدا جايز نيست ، نه برای پيغمبر و امام و نه برای فرشته و يا چيز ديگر ، اين اعمال اگر برای غير ذات احديت صورت گيرد شرك است ، اعم از اينكه با عقيده پاورقی : |