کتابخانه الکترونيکي انهار

نوع ازدواج شمرده شده است . ولی ظاهرا در قوانين ساسانی جز دو قسمتی كه‏
ذكر شد قسم ديگری نبوده است ( 1 ) .
دختر مستقلا حق اختيار شوهر نداشت ، اين حق به پدر اختصاص داشت اگر
پدر در قيد حيات نبود شخص ديگری اجازه شوهر دادن دختر را داشت اين حق‏
نخست به مادر تعلق می‏گرفت و اگر مادر مرده بود متوجه يكی از عموها يا
دايی‏های او می‏شد ( 2 ) .
شوهر بر اموال زن ولايت داشت و زن بدون اجازه شوهر حق نداشت در اموال‏
خويش تصرف كند ، به موجب قانون زناشويی فقط شوهر شخصيت حقوقی داشت (
3 ) شوهر می‏توانست به وسيله يك سند قانونی زن را شريك خويش سازد ، در
اين صورت زن شريك المال می‏شد و می‏توانست مثل شوی خود در آن تصرف كند
، فقط بدين وسيله زوجه می‏توانست معامله صحيحی با شخص ثالث به عمل آورد
( 4 ) .
هرگاه شوهری به زن خود می‏گفت : از اين لحظه تو آزاد و صاحب اختيار
خودت هستی ، زن بدين وسيله از نزد شوهر خود طرد نمی‏شد ، ولی اجازت‏
می‏يافت به عنوان " زن خدمتكار " ( چاكر زن ) شوهر ديگری اختيار كند .
. . فرزندانی كه در ازدواج جديد در حيات شوهر اولش می‏زاييد از آن شوهر
اولش بود يعنی زن تحت تبعيت شوهر اول باقی می‏ماند ( 5 ) .
شوهر حق داشت يگانه زن خود را يا يكی از زنانش را ( حتی زن ممتاز خود
را ) به مرد ديگری كه بی آنكه قصوری كرده باشد محتاج شده بود بسپارد

پاورقی :
( 1 ) ايران در زمان ساسانيان ، صفحه 346 - . 347
( 2 ) ايران در زمان ساسانيان ، صفحه 351 ، و تاريخ اجتماعی ايران ،
جلد 2 ، صفحه . 44
( 3 ) ايران در زمان ساسانيان ، صفحه 352 ، و تاريخ اجتماعی ايران ،
جلد 2 ، صفحه . 46
( 4 ) ايران در زمان ساسانيان ، صفحه 352 ، و تاريخ اجتماعی ايران ،
جلد 2 ، صفحه . 46
( 5 ) ايران در زمان ساسانيان ، صفحه . 353