وانضوی الی لفيف الشعوبية وانحاز ، و عصمنی من مذهبهم الذی لم يجد عليهمالا الرشق بالسنة اللاعنين و المشق بالسنة الطاعنين " . تنها خدای را سپاس میگزارم كه مرا از دانشمندان فن ادب عربی قرار دادو در سرشت من طرفداری از عرب را به وديعت نهاد ، بلطف خودش نخواستكه من از ياران جدی آنها جدا و بركنار بمانم و در دام شعوبيه گرفتار آيم. مرا حفظ كرد از مذهب شعوبيه كه سودی به آنها نبخشيد جز تير باران شدنبا زبان لعنت كنندگان و پاره پاره شدن با نيزه طعن زنندگان . از جمله اخير زمخشری معلوم میشود كه شعوبيگری از نظر توده ايرانی آناندازه محكوم و مردود بوده است كه نصيب طرفدارش جز لعنت و نفرين وملامت نبوده است . ثعالبی نيشابوری صاحب كتاب يتيمةالدهر ، متوفی در سال 429 هجری قمریكه او نيز از اكابر و مفاخر علمای مسلمان ايران است ، مانند زمخشری ،بلكه بيشتر و به حد افراط ، در مقدمه كتاب " سرالادب فی مجاری كلامالعرب " عليه شعوبيه و به نفع اعراب شعار میدهد و مانند يك عربمتعصب از فضيلت و تقدم عرب بر غير عرب دم میزند . پس از حمد وثنای الهی و درود بر پيامبر گرامی ، چنين میگويد :هر كس خدا را دوست بدارد ، پيامبرش محمد مصطفی صلی الله عليه وآلهرا نيز دوست میدارد ، و هر كس كه پيامبر را دوست بدارد عرب را دوستمیدارد و هر كه عرب را دوست بدارد زبان عربی را كه بهترين كتابها بربهترين انسانها به آن زبان نازل شده است دوست میدارد ، و هر كه زبانعربی را دوست بدارد به آن اهتمام میورزد هر كس كه خداوند او را به اسلام |
