قبل از هر چيز خود را مواجه با طرد تام و تحقير همه جانبه قدرت مسلطديدهاند ، واكنش ايشان تحسين خود و مداحی از خويش است ، به جای تصديقبی قيد و شرط فرهنگ اروپايی ، تصديق بی قيد و شرط فرهنگ آفريقايی بهكرسی مینشيند . بطور كلی شعرای سياه ستا اردوهای پير و فرسوده را دربرابر آفريقای جوان ، عقل غم افزا را در برابر شعر ، و منطق ستمگر را دربرابر طبيعت پر جوش و خروش قرار میدهند . در يك سر خشونت است وتشريفات و شك گرايی و در سوی ديگر بی غل و غشی و شور وحدت و آزادی ،زمين باروری پاورقی : 5 - تيبورمند : جهانی ميان ترس و اميد . 6 - de la culture nationale : Les damnees de la terre : Frantz Fanon |
