ترجمه
« سپاس خداوندى را سزاست كه اوّل است ، پس هيچ چيز قبل از او نيست ( منشأ ايجاد همه چيز اوست او خالق و همه چيز مخلوق اوست ) او پايان همه چيز است پس هيچ چيز پس از او نخواهد بود ( رجوع همه چيز در آخرت بسوى اوست ) . خداوند آشكارى است كه هيچ چيز بدان وضوح نبوده و در جلا به مرتبه او نمىرسد . او باطن است ، پس چيزى در نزديكى با حقايق همچون او نيست ( او در لطافت وجود باطن بحساب آمده و از ادراكات بدور است ، پس هيچ چيز به پوشيدگى و خفاى او نيست ) » .
