و احتبلكم المقدار
فراز ديگر عبارت امير المؤمنين ( ع ) كه حكم الهى شما را گرفتار كرده است استعاره زيبايى است ، در محيط و مسلّط بودن قدر الهى كه از قضاى خداوندى و حكم آسمانى مايه مىگيرد ، مانند دام صياد كه هرگاه بر پرندهاى فرو افتد توان فرار از آن را ندارد .
سپس فرمودهاند : « من شما را از اين حكميّت نهى كردم ولى شما از هواى نفستان پيروى كرديد . » اين عبارت امام ( ع ) اقامه دليلى عليه خوارج نهروان است ،
بدين شرح كه ، اگر پذيرش حكميّت حق و لازم نبود چرا مانند مخالفان گناهكار ،
با اصرار آن را خواستيد ، و گفته مرا كه از حكميّت بر حذر مىداشتم ، نپذيرفتيد ، تا مجبور شدم به خواست شما گردن نهم و نظر خود را با نظرتان وفق دهم و اگر وقوع و تحقّقپذيرى حكميّت حق بود چرا پس از عهد كردن و پيمان بستن ، در پذيرفتن آن با من مخالفت مىكنيد . بنابر اين در هر دو صورت شما گناهكار هستيد .
