آنگاه فرمودهاند : حتّى استقر الاسلام الى قوله اوطانه
« چون پايدارى و استقامت ما به اوج خود رسيد ، ديانت اسلام استقرار يافت ، و در جايگاه خود ساكن شد . » اين سخن حضرت اشاره است به آن هدف نهايى كه از جهاد با دشمن داشتهاند ، كه عبارت از استقرار يافتن اسلام در دلهاى بندگان خدا بوده است .
امام ( ع ) لفظ « جران » را به عنوان استعاره به كار برده و اين استعاره را به واژه « القاء » زينت بخشيدهاند ، جهت مشابهت ، استقرار يافتن اسلام در جايگاه خود مىباشد ، همچون شترى كه در مكان خود راحت گرفته و گردنش را با آرامش تمام بر روى زمين دراز كند . همچنين لفظ « تبوّء » را به عنوان استعاره به كار گرفته ، و سپس آن را « باوطان » نسبت دادهاند از جهت تشبيه كردن حالت تزلزل آميز اوّل اسلام ، به انسانى كه در آغاز كارش هراسان ، ترسناك و متزلزل باشد و سپس در محلى مسكن بگيرد و استقرار يافته ، پابرجا شود . لفظ « اوطان » را براى دلهاى مومنين استعاره آوردهاند و جمله « تبوّء اوطانه » را كنايه از استقرار يافتن اسلام در دلها ذكر كردهاند .
