و يجمع به الفيئ . . . القوى
بيت المال بوسيله امير جمعآورى ، دشمنان سركوب و راهها أمن . . . مىشود .
ضمير در تمام افعال به امير بمعناى مطلق باز مىگردد ، زيرا تمام اين فوايد از بركت وجود امير حاصل مىشود ، چه نيكوكار باشد ، چه بدكار ، تأييد اين ادّعا اين است : تمام مردم اتّفاق نظر داشتند كه خلفاى بنى اميّه به استثناى دو ، يا سه نفرشان از قبيل عثمان و عمر بن عبد العزيز فاجر بودند ، در عين حال بوسيله آنها بيت المال جمعآورى ، سرزمينها فتح و از مرزهاى اسلام پاسدارى و راهها امن شده بود . نيرومند را در برابر حقّ ضعيف ، بازخواست مىكردند ، و ستمگرى آنها به انجام اين امور ضررى نمىزد .
