شرح
نظر بعضى از شارحان نهجالبلاغه اين است كه سخنان حضرت در اين زمينه چهار قسمت و بسيار طولانى بوده است . سيد رضى ( ره ) يك قسمت را انتخاب و در اين مورد آورده كه حضرت اين بيانات را پس از جنگ نهروان ايراد كرده و در آن به سرگذشت خود از زمان رحلت رسول خدا ( ص ) تا درگيرى نهروان اشاره فرموده است .
امام ( ع ) در فصل اول گفتارش : فقمت بالأمر . . . برهانها سخن را به عنوان بيان افتخار و اثبات فضيلت و برترى خود ، بر ديگر صحابه ، به منظورى آغاز مىكنند كه فايده پذيرش رأى و اراده خود را گوشزد كنند و آنان را ارشاد نمايند .
قيام آن حضرت به هنگامى كه ديگران سستى ورزيدند ، دليلى بر فضيلت شجاعت آن بزرگوار مىباشد . يعنى به فرمان خداوند در كنار پيامبر و پس از رسول حق در جنگها و در مراحل سخت و دشوارى كه ديگران از رويارويى دشمن ضعف نشان مىدادند بپا خاستم ، و به هنگامى كه سستى نشان دادند ، قيام كردم . البتّه ادّعاى آن بزرگوار درباره يارى دين و رسول خدا امرى روشن و غير قابل انكار است .
