آخرين فراز كلام حضرت در اين گفتار كه « حتّى يستريح برّ و يستراح من فاجر »
نتيجه وجودى امير نيكوكار و انجامپذيرى امور فوقالذكر اين است ، كه افراد نيكوكار آسايش يابند و از تجاوز بدكاران در امان باشند .
نظر ديگرى در شرح بيان حضرت چنين داده شده است : جمعآورى بيت المال ، سركوبى دشمنان و امنيّت راهها ، همچنان بوجود امير و فرمانده ،
نيكوكار يا بدكار ، برقرار خواهد بود ، تا نيكوكار با مردن راحت شود ، و يا با مرگ و يا بركنارى امير بدكار آسايش يابد . معناى روايت دوّم بسيار روشن است و نيازى به توضيح ندارد .
[ 224 ]
