قوله عليه السلام : ثمّ يفرّجها [ يفرج خ ] اللّه و كتفريج الأديم الى قوله الاّ الخوف

اين فراز از كلام امام ( ع ) اشاره بزوال دولت بنى اميّه و ظهور دولت بنى العباس دارد . كه بنى العباس بقلع و قمع بنى اميه پرداخته آنها را درمانده و مستأصل مى‏كنند و آنها را براى انجام كارهاى زشت‏شان مورد تعقيب قرار مى‏دهند . ( در اين فاصله زمانى و تعارض نيروها ) افراد با تقوى و بندگان نيك خداوند كه مورد آزار و اذيّت بنى اميّه بودند فرجى پيدا كرده ، و به آسايش مى‏رسند ، بدان سان كه پوست ، شكافته شود و محتواى آن آزاد گردد .

بنى العباس آنها را بخوارى ، ذلّت و اهانت و بى اعتبارى تنبيه كنند و جام عذاب را با مزه‏هاى گوناگون بدانها بچشانند ، و مرگ را در شكلهاى مختلف بر آنها بنمايانند . چنان كه تاريخ وقايع ذلّت‏بار و كشتنهاى خفّت‏بار بنى اميه را به دست بنى العبّاس ثبت و ضبط كرده است . هر يك از الفاظ « كأس » تعبير ، عطيّه و تحليس در سخن امام ( ع ) استعاره به كار رفته‏اند ، جهت شباهت ، ترس فراگيرى بود كه آنها بطور مداوم با آن دست بگريبان بودند . بدان سان كه پارچه زير پالان شتر ، مدام بر پشت شتر بسته است .

[ 825 ]