قوله عليه السلام : و أعذروا من لا حجّة لكم عليه و انا هو :
امام ( ع ) با بيان جمله فوق از مردم مىخواهد كه براى گرفتار نشدن به عذاب خدا ، به علت كوتاهى در اطاعت پيشوا و انديشههاى باطلى كه نسبت به آن حضرت روا داشتهاند عذر تقصير بخواهند . با اين بيان آنها را از عذاب خداوند برحذر داشته بيم مىدهد ، زيرا اگر امام ( ع ) در توجّه دادن آنها به عذاب الهى و عقوبتهايى كه در انتظارشان مىباشد ، كوتاهى مىكرد ، و آنها به دليل كوتاهى كردن در حق امام ( ع ) در قيامت مورد خشم قرار گيرند ، مىتوانند بر عليه آن حضرت اقامه دليل كنند ، كه ما نمىدانستيم و مقام و موقعيّت امام را به درستى نمىشناختيم :
امام ( ع ) با بيان حقيقت مقام خويش وظيفه خود را در بر حذر داشتن آنها از مخالفت و معصيت انجام داده است ، تا حجّت را بر آنها تمام كند ، به اين اميد كه متوجّه اشتباه خود شوند و از راه خطا باز گردند .
