قوله عليه السلام : ألا إنّ اخوف الفتن عندى الى آخر :
از اين فراز خطبه به بعد امام ( ع ) مىخواهد از آنچه مردم مايلند بدانند خبر دهد . مىفرمايد : فتنه بنى اميّه به دليل دشوارى و سختى آن بر اسلام و مسلمين و زيادى آشوب در ميان متديّنين ، همچون كشت و كشتار و اذيت و آزار از هولناكترين فتنههاست .
در بزرگى فتنه بنى اميّه همين بس كه حرمت رسول خدا ( ص ) را شكستند ،
امام حسين ( ع ) و ذريّه او را شهيد كردند و با خراب كردن و سوختن خانه خدا به اسلام اهانت كردند ، و عبد اللّه زبير را در مكه به قتل رساندند و هشتاد سال تمام على ( ع ) را لعن و سب كردند . بلا و آشوب و سركوب در بلاد مسلمين از ناحيه آنها رواج يافت و حجّاج را بر خون و مال مردم مسلّط كردند ، و جز اين امور ، از منكرات فراوانى كه در كتابهاى تاريخ به تفصيل نقل شده است . ( فتنه كور كه در كلام امام ( ع ) آمده است اشاره به همين حقايق دارد ) .
لفظ « عمى » را استعاره به كار برده است تا روشن كند كه اين امور بر خلاف
[ 821 ]
قوانين حق انجام مىگيرد ، چنان كه شخص نابينا و كور در حركات و رفتار خود بر طريق مستقيم و راه راست نمىرود . و يا براى توضيح اين معنى است كه در دوران بنى اميّه راه راست پيموده نمىشود ، چنان كه با چشم كور هدايت ممكن نيست .
لفظ « مظلمة » نيز براى بيان اين امور استعاره به كار رفته است .
