قوله عليه السلام : نحن اهل البيت منها بمنجاة و لسنا فيها بدعاة

يعنى تنها ما اهل بيت پيامبر از گناهكارى آنها بدور بوده و در آن دخالتى نداشته و به پيروى از

[ 824 ]

آنها دعوت نمى‏كنيم . البتّه منظور اين نيست كه خانواده پيامبر مورد اذيّت و آزار قرار نمى‏گيرند و بحق دعوت نمى‏كنند . زيرا دعوت كردن امام حسين ( ع ) مردم را به رهبرى خود ، و به شهادت رسيدن آن بزرگوار و اولادش و هتك حرمت ذريّه پيامبر روشنترين گواه بر اين ادّعا مى‏باشد .

محتمل است كه مقصود كلام امام ( ع ) اين باشد كه : انا بمنجاة من آثامها و لسنا فيها بدعاة مطلقا يعنى در گناه آنها شركت نداريم و داعى مطلق نيستيم . با در نظر گرفتن اين معنا از كلام حضرت بايد بگوييم كه امام حسين ( ع ) دعوت كننده بسوى خود نبود بلكه از جانب مردم كوفه براى قبول امامت و رهبرى دعوت شده بود . تنها كار امام ( ع ) اين بود كه دعوت آنها را اجابت كرد .