اول : المغرور و اللّه من غرّرتموه
« به خدا سوگند فريب خورده آن است كه شما او را بفريبيد » مقصود حضرت از اين عبارت بدگويى و سرزنش آنان بر خلف وعدهها و امروز و فردا كردنها به منظور فرار از جنگ بود . بنابر اين پس از آن همه پيمانشكنى در مورد پيكار با دشمنان اگر كسى به گفته آنان اعتماد كند ، به حقيقت فريب خورده است .
اگر در عبارت حضرت ، كلمه « المغرور » مبتدا و كلمه « من » خبر باشد ،
در اثبات غرور و فريب خوردگى گوياتر از عكس آن است كه « المغرور » خبر و « من » مبتدا باشد زيرا صورت اوّل انحصار در معنى را مىرساند و معناى عبارت چنين مىشود : فريب خوردگى مخصوص كسى است كه فريب كوفيان را بخورد .
اين معنى از اين كه « من » را مبتدا قرار دهيم فهميده نمىشود .
