قوله عليه السلام : ثمّ علّق فى جوّها فلكها
پس از آن كه امام ( ع ) اشاره به كيفيت تركيب ستارگان كرد حال با بيان اين عبارت اشاره به جايگاه استقرار ستارگان كرده مىفرمايد : هر يك در فضاى فلك خود آويخته هستند .
اگر بپرسى كه امام ( ع ) ابتدا فرموده بود ، كه ستارگان و سيّارات معلق نيستند و در اين عبارت مىفرمايد در جو فضاى فلك شان آويختهاند معناى اين دو كلام را چگونه توجيه مىكنيد ؟
در پاسخ مىگوييم : تعليق و وابستگى امرى نسبى است به اعتبارى مىتوان گفت معلّق و وابستهاند ، و به اعتبارى مىشود گفت وابسته نيستند . در عبارت اوّل كه فرمود وابسته نيستند ، منظور اين است كه به جسم ديگرى در ما فوق خود ، وابستگى ندارند . و مقصود از وابستگى در عبارت دوّم اين است كه در فضا به قدرت و اراده خداوند معلّق و وابسته هستند . ميان اين دو كلام تناقض و منافاتى نيست .
و فلك اسم جنس است براى هر جسم مدوّرى كه بر آن اين نام صدق كند .
