قوله عليه السلام : فأتمّ [ فتمّ خ ] خلقه و أذعن لطاعته و اجاب الى دعوته .
خداوند به تمام مخلوقات و آفريدههايش به لحاظ جود و بخشندگى ، آنچه نيازشان بوده افاده فرموده است ، پس اگر از كسى يا شيئى كمالى فوت گردد ، از جهت نداشتن استعداد و عدم پذيرش است ، ( بدين معنا كه فيض دهنده بخلى ندارد ، نقص در فيض گيرنده است ) آفريدهها و مخلوقات در نيازمندى محض ، و جنبه امكانى كه دارند ، بخوارى و ندارى خود ، مقر و معترفند ، در دگرگونى ،
مغلوب قدرت اويند و دعوت او را اجابت مىكنند ، يعنى هنگامى كه كلمه « كن » وجودى القا شود فورا اجابت كرده ، وجود مىيابند ( به محض اينكه خداوند بگويد باشيد بلا درنگ وجود پيدا مىكنند ) .
