بحث دوّم : از محتواى كلام امام ( ع ) چنين استفاده مىشود كه خداوند آب را پيش از زمين آفريده
و سپس زمين را بر آب گسترده است و بوسيله زمين هيجان و اضطراب آب را فرو نشانده است .
اين مدّعا با برهان عقلى قابل اثبات مىباشد ، زيرا آب بيشتر روى زمين را فرا گرفته و سطح باطنى زمين مماس با سطح ظاهرى آب است ، به گونهاى كه آب به لحاظ خلقت و آفرينش بر زمين مقدّم آفريده شده و هم به لحاظ اينكه زمين در داخل آب قرار دارد و آب مكان زمين به حساب مىآيد .
از ظاهر كلام امام ( ع ) چنين استفاده مىشود كه تقدم خلقت آب بر زمين تقدّم زمانى است ، شنوندگان نيز همين تقدّم زمانى را قبول دارند .
