دسته سوم افرادى هستند كه در به دست آوردن دنيا قدرت ندارند ، با اين كه تمام درها را زده
و خود را براى به دست آوردن ثروت و مال ، سواى جاهطلبى و رياست و پادشاهى آماده كردهاند . منظور از فرمايش حضرت كه بعضى از مردم آخرت را به دنيا سودا كرده و حاضر نيستند دنيا را ، به آخرت معامله كنند همين دسته سوم مىباشند .
گفتار حضرت ، درباره اينان كه « دنيا را با كار آخرت طلب مىكنند » اشاره است به اين كه براى به دست آوردن دنيا فريبكارى مىكنند و با رياكارى و ظاهرسازى در طلب دنيا هستند .
امّا فرمايش آن حضرت كه اين گروه « آخرت را با كار دنيايى مىخواهند » اشاره دارد به اين كه آنها فقط براى دنيا كار مىكنند ، هر چند در شكل آخرت باشد .
منظور حضرت از جمله قد طأمن من شخصه ، توضيح نوع حيله و فريبكارى دسته سوّم است . همچون خضوع و تواضع دروغين ، و خود را با وقار نشان دادن ،
مثل اين كه به هنگام راه رفتن قدمها را كوتاه بر مىدارند ، و لباسهايشان را بالا مىگيرند و ظاهر خود را آراسته مىسازند . چنان كه اين طريقه ، روش بندگان نيكوكار خداوند مىباشد و ستر و پوششى است ، كه پروردگار جهان پرهيزكاران را بدان از ورود به هلاكت و تباهى حفظ فرموده است .
[ 146 ]
اين كارهاى فريبكارانه از بعضى مردمان به منظور جلب عواطف و به دست آوردن دنيا انجام مىپذيرد . اينان خود را در نظر مردم دنيا و ظاهر بينان مىآرايند ، تا جامعه به آنها اعتماد كند و مردم امانتها و رازها را بدانها بسپارند .
فريبكاران ظاهرساز اين نوع رفتار را وسيلهاى براى نيل به آرزوها و مقاصد از بين رونده دنياى خود ساختهاند . اينان چنان هستند ، كه ستّار بودن خداوند و ظاهر دين را ، ابزار معصيت و گناهكارى خويش قرار دادهاند .
